Aagama Geeti

వర్షాయామిని

మేఘాల మోహాలు ముసురుకొను నీరేయి

వీడి క్రొమ్ముడి చెదిరి క్రమ్ముకొన్నవి కురులు

నల్లత్రాచుల వోలె ఒల్లమాలిన ఇరులు

చూపులందని పొరల చీల్చి మూగిన మరులు

ప్రాత తలుపులు గుబులుకొన్నవి పయ్యెదల

ఊర్పు తావులు కొసరి విసిరి చను నీ రేయి,

మేఘాల మోహాలు ముసురుకొను నీరేయి.

ఆకాశదీపాలు ఆరిపోతున్నాయి

తెగిన ముత్తెపుసరులు జారిపోతున్నాయి

రేగనుల నీలాలు కారిపోతున్నాయి

దెసల చెక్కిలినంటి కారుకాటుక చాయ

నొసటి వ్రాతలు చెరిగి చెమరుకొను నీరేయి.

మేఘాల మోహాలు ముసురుకొను నీరేయి.

మెరుపు మెరిసినచోట తెరచి మూసిన తలుపు

చిమ్మచీకటి బాట చేరనీయదు మలుపు

ఈరేయి మీటినది ఏనాటిదో పిలుపు

మతుల తీగెల నూపి, స్మృతుల గాయము రేపి

వెతల క్రొంజివురులను పసరుకొను నీరేయి.

మేఘాల మోహాలు ముసురుకొను నీరేయి.

Be the first to start a discussion Start a new discussion

Browse all Discussions on Books